Podręcznik użytkownika modułu wiatr wg EC, podmodułu elewacje *.

SPIS TREŚCI:

O APLIKACJI

 do góry

Obliczanie obciążenia wiatrem wg PN EN 1991 1-4:2008

Moduł wiatr wg EC umożliwia:
- obliczania obciążenia wiatrem na wskazaną elewację, zgodnie z normą PN EN 1991 1-4:2008,
- przedstawienie graficzne uzyskanych wyników.

Aplikacja została stworzona przez ECnorm soft. Więcej informacji na temat tej oraz innych aplikacji inżynierskich znajdziesz na stronie www.ecnormsoft.pl

DANE WEJŚCIOWE




 SPOSÓB PODAWANIA DANYCH do góry

W formularzu znajdującym się w zakładce Dane wejściowe zastosowano dwa typy pól:
  • Pola tekstowe
  • Pola wyboru
Pola tekstowe - należy wypełniać zgodnie z założeniami projektowymi. Wartości dziesiętne można podawać używając zarówno kropki jak i przecinka. Istnieje także możliwość wpisywania danych za pomocą wyrażeń arytmetycznych.
Pola wyboru - należy wybrać wartości zgodnie z założeniami projektowymi.

W formularzu zastosowano walidację pól. Oznacza to, że jeżeli użytkownik poda niedopuszczalne dane (np. użyje liter zamiast liczb) lub poda nieoczekiwaną wartość (np. ujemną szerokość budynku) to obliczenia zostaną przerwane, użytkownik poinformowany o błędzie, a pole, w którym wystąpił błąd zostanie podświetlone.
Dołożono wszelkich starań aby walidacja była możliwe niezawodna, jednak najlepszym sposobem na poprawne działanie aplikacji jest podanie poprawnych i prawidłowo sformatowanych danych wejściowych.

UWAGA: aby obliczenia zostały prawidłowo przeprowadzone należy pamiętać o tym, że szerokość budynku podaje się dla elewacji północnej - południowej, zaś długość budynku dla elewacji zachodniej - wschodniej (zgodnie z rysunkiem). Wskazanie odpowiednich wymiarów jest konieczne, ponieważ przeprowadzone obliczenia uwzględniające orientację zarówno szerokości jak i długości budynku.
OBLICZNANY ELEMENT do góry

Współczynniki ciśnienia zewnętrznego cpe budynków i ich części zależą od rozmiarów obciążonej powierzchni. Przyjmuje się wartości:
ElementObciążenieOznaczenie
ŚcianaGlobalnecpe,10
ŁącznikLokalnecpe,1

Wartości współczynnika ciśnienia zewnętrznego dla ścian pionowych budynków na rzucie prostokąta:
Pole A B C D E
h/d cpe,10 cpe,1 cpe,10 cpe,1 cpe,10 cpe,1 cpe,10 cpe,1 cpe,10 cpe,1
5 -1.20 -1.40 -0.80 -1.10 -0.50 +0.80 +1.00 -0.70
1 -1.20 -1.40 -0.80 -1.10 -0.50 +0.80 +1.00 -0.50
≤ 0.25 -1.20 -1.40 -0.80 -1.10 -0.50 +0.70 +1.00 -0.30

ORIENTACJA ŚCIANY PÓŁNOCNEJ (AZYMUT) do góry

charakter współczynnika: pomniejszający wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację

 Zgodnie z punktem 4.2.(2)P normy PN EN 1991 1-4:2008 zalecana wartość współczynnika kierunkowego cdir wynosi 1.0. Możliwe jest wyznaczenie dokładnej wartość współczynnika cdir także na podstawie załącznika krajowego NA.5. W razie wybrania opcji Nie uwzględniaj współczynnika kierunkowego w polu Orientacja ściany północnej zostaną przydzielone wartości współczynnika kierunkowego dla wszystkich elewacji równe cdir = 1.0.

W celu przydzielenia przez aplikację odpowiednich wartości współczynnika kierunkowego cdir według załącznika NA.5, należy określić orientację budynku na kierunki świata. Budynek może być zorientowany względem kierunku północnego na trzy sposoby:
  1. N – ściana północna jest skierowana dokładnie na kierunek północny.
  2. NW – budynek jest obrócony o kąt -45°
  3. NE – budynek jest obrócony o kąt +45°
Po wybraniu odpowiedniej orientacji ściany północnej na kieruenk świata, kąty dla wszystkich elewacji przydzielanie są automatycznie przez aplikację. Następnie na podstawie przydzielonych kątów oraz wybranej strefy obciążenia wiatrem przydzielne są odpowiednie wartości współczynnika kierunkowego cdir (zgodnie z tabelą zamieszczoną na dole strony).

W zależności od wybranej orientacji ściany północnej na kierunek świata, wartości kątów kierunku wiatru przydzielane są w następujący sposób:

Orientacja budynku na kierunek północny (azymut): N


Orientacja budynku na kierunek północny (azymut): NW (-45°)


Orientacja budynku na kierunek północny (azymut): NE (+45°)


Wartości współczynnika kierunkowego w zależności od kąta umiejscowienia elewacji oraz strefy obciążenia wiatrem (na granicach stref 1 i 2, oraz stref 1 i 3, w pasach o szerokości 10 km po obu stronach granicy, stosuje się wartość średnią z obu stref):
Strefa
Kierunek wiatru (sektor)
0o 30o 60o 90o 120o 150o 180o 210o 240o 270o 300o 330o
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
1 0.80 0.70 0.80 0.90 1.0 0.90
2 1.00 0.90 0.80 0.70 0.80 0.90 1.00
3 0.80 0.70 0.90 1.00
UWAGA: Sektor 1 oznacza kierunek północny 0o (360o)

STREFA OBCIĄŻENIA WIATREM do góry

Według załącznika NA. 5. normy PN EN 1991 1-4:2008 na granicach stref 1 i 2, oraz stref 1 i 3, w pasach o szerokości 10 km po obu stronach granicy, można stosować wartość średnią z obu stref (źródło: PN EN 1991 1-4:2008).



Po wybraniu strefy obciążenia wiatru zostanie przydzielona odpowiednia wartość podstawowej prędkości prędkości wiatru.

Wartości podstawowe bazowej prędkości wiatr (według załącznika NA.5):
Strefa vb,0 vb,0
A ≤ 300m A > 300m
1 22 22 × [1 + 0.0006 × (A - 300)]
2 26 26
3 22 22 × [1 + 0.0006 × (A - 300)]
A - wysokość nad poziomem morza.

KATEGORIA TERENU do góry
Kategoria terenu 0 Morze, obszar brzegowy otwarty na morze.
Kategoria terenu I Jeziora albo obszary z pomijalną niewielką roślinnością i bez przeszkód.
Kategoria terenu II Obszary z niską roślinnością, taką jak trawa, oraz pojedynczymi przeszkodami (drzewa, budynki) oddalonymi od siebie na odległość nie mniejszą niż 20 ich wysokości.
Kategoria terenu III Obszary regularnie pokryte roślinnością albo budynkami lub pojedynczymi przeszkodami oddalonymi od siebie na odległość nie większą niż 20 ich wysokości (jak wsie, tereny podmiejskie, stałe lasy).
Kategoria terenu IV Obszary, na których przynajmniej 15% powierzchni pokrywają budynki o średniej wysokości przekraczającej 15 m.
źródło PN-EN 1991 1-4:2008

WYSOKOŚĆ PRZEMIESZCZENIA do góry

charakter współczynnika: pomniejszający wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację

 Dla budynków usytuowanych blisko siebie w kategorii terenu IV wiejący wiatr zachowuje się tak jak gdyby poziom terenu został podniesiony na wysokość hdis. Wysokość hdis to tzw. wysokość przemieszczenie, którą można wyznaczać na podstawie poniższej ilustracji.
kliknij, aby powiększyć obrazek


Wartość hdis przyjmuje się:
warunekwzór
x ≤ 2 × havehdis jest wartością mniejszą z dwóch: 0.8 × have albo 0.6 × h
2 × h < x < 6 × havehdis jest wartością mniejszą z dwóch: (1.2 × have - 0.2 × x) albo 0.6 × h
x ≥ 6 × havehdis = 0

gdzie:
x - odległość rozpatrywanego budynku od budowli usytuowanych obok siebie
have - średnia wysokość budowli usytuowanych obok siebie

Przy braku informacji, śrędnią wysokość przeszkód dla kategori terenu IV można przyjąć jako have = 15 m.
WYSOKOŚĆ ODNIESIENIA do góry

charakter współczynnika: pomniejszający lub powiększający wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację

 Jeżeli rozaptrywany budynek jest przynajmniej dwa razy niższy niż konstrukcja sąsiednia, to dla rozpatrywanego budynku jako wysokość odniesienia ze można przyjąć wartości posługując się ilustracją poniżej:
kliknij, aby powiększyć obrazek
źródło: PN EN 1991 1-4:2008

* UWAGA: wysoki budynek na środku rysunku reprezentuje wysoką zabudowę sąsiednią. Obiekty 1 i 2 prezentują różne możliwe położenia budynku projektowanego.

- Jeżeli projektowany budynek znajduje się w sąsiedztwie budynku wysokiego można wyznaczyć wartość ze.
- Jeżeli hhigh < 2*have (wysokość budynku wysokiego hhigh jest dwa razy mniejsza od have) - nie oblicza się wartości ze.
- Jeżeli hhigh >= 2*have - należy wyznaczyć wysokość odniesienia ze.
Gdzie:
have - wysokość średnia budynków w sąsiedztwie budynku wysokiego (w tym budynku projektowanego).

Wysokość odniesienia ze należy wyznaczać według poniższych wzorów:
x ≥ r zn = 1/2 × r
r < x < 2 × r zn = 1/2 × [r - (1 - 2 × hlow / r) × (x - r)]
x ≤ 2 × r zn =hlow

W powyższych wzorach wartość promienia r przyjmuje wartość:
r = hhigh hhigh ≥ 2 × dlarge
r = 2 × dlarge hhigh > 2 × dlarge

UWAGA: jeżeli wysokość odniesienia ze jest różna od wysokości budynku w kalenicy h to należy podać ostateczną wartość wysokości odniesienia ze.
Wartość ze > hw kalenicy zwiększa wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację.

OPCJA: parametry okolicznej zabudowy nie są znane.
Opcja podnosi wartość wskaźnika bezpieczeństwa gdy nieznanane są parametry zabudowy otaczającej obliczany budynek.
Zaznaczenie opcji podwyższa dwukrotnie wartość wysokości odniesienia. Należy pamiętać, że w przypadkach ekstremalnie niekorzystnych może się to okazać wartością niewystarczajacą.
Przykład:
h(wysokość w kalenicy) = 10 m => ze = 10 m,
Po wybraniu opcji parametry okolicznej zabudowy nie są znane do dalszych obliczeń użyta zostanie wartość ze = 2 * 10 m = 20 m.

WSPÓŁCZYNNIK CHROPOWATOŚCI do góry

Współczynnik chropowatości (cr(ze)) uwzględnia zmienność prędkości wiatru w miejscu lokalizacji konstruckji w zależności od:
- wysokości nad poziomem gruntu,
- chropowatości terenu od strony rozpatrywanego kierunku wiatru.
Procedura wyznaczania wartości (cr(ze)) podana jest w załączniku krajowym (NA. 6). Zalecaną procedurą wyznaczania wartości współczynnika chropowatości jest podana w punkcie 4.3.2 EC.

Wyznaczany zgodnie z załącznikiem krajowym NA. 6

Współczynnik chropowatości (cr(ze)) wylicza się zgodnie z załącznikiem krajowym NA.6 (tablica NA.3) normy PN EN 1991 1-4:2008.
Wartości współczynnika chropowatości (cr(ze)) wyznacza się zgodnie z poniższą tabelą:



Wyznaczany zgodnie z procedurą EC 4.3.2

cr(ze) = kr × ln(ze / z0)
gdzie: kr = 0.19 × (z0 / 0.05)0.07

gdzie:
ze wartość wysokości w rozpatrywanym miejscu
z0, zmin wartości podane w poniższej tabeli, zależą od kategorii terenu
zmaxprzyjmuje sie wartość 200 m
kr współczynnik terenu zależny od wysokości chropowatości z0

Kategorie i parametry terenu:

Kat. terenuz0 [m]zmin [m]
00.0031
I0.011
II0.052
III0.35
IV1.010

WSPÓŁCZYNNIK OROGRAFII do góry

charakter współczynnika: powiekszający wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację

 Według załącznika A.3. normy PN EN 1991 1-4:2008 w zależności od nachylenia stoku nawietrznego Φ = H / Lu , nad pojedynczymi wzgórzami, łańcuchami wzgórz lub klifów i skarp występują różne prędkości wiatru (zgodnie z poniższą ilustracją):

Współczynnik orografii, c0(z) = νm / νmf, wyrażony jest jako stosunek średniej prędkości wiatru na wysokości z nad terenem (νm) do średniej prędkości wiatru nad terenem płaskim (νmf). Uwzględnia wzrost prędkości średniej wiatru ponad pojedynczymi wzgórzami i skarpami (ale nie na obszarach pofalowanych i górzystych). Odnosi się do prędkości wiatru u podnóża skarpy lub wzgórza.

Współczynnik orografii c0(z) uwzględnia się w następujących przypadkach:
Miejsce usytuowaniaStok klifów i skarpStok wzniesień i łańcuchów wzgórz
Strona nawietrzna
0.05 < Φ < ≤ 0.3 oraz |x| ≤ Lu/2
Strona zawietrzna Φ < 0.3 oraz x < 1.5 × LeΦ < 0.3 oraz x < Ld/2
Φ ≥ 0.3 oraz x < 5 × HΦ ≥ 0.3 oraz x < 1.6 × H

Współczynnik orografii określa się jako:
c0 = 1 jeżeli Φ < 0.05
c0 = 1 + 2 × s × Φ jeżeli 0.05 < Φ ≤ 0.30
c0 = 1 + 0.6 × s jeżeli Φ > 0.03

gdzie:
s współczynnik miejsca wyznaczany z poniższych rysunków, zależny od efektywnej długości Le, oraz rodzaju wzniesienia;
Φ nachylenie stoku nawietrznego H / Lu
Le efektywna długość stoku nawietrznego;
Lu rzeczywista długość stoku nawietrznego w kierunku wiatru;
Ld efektywna długość stoku zawietrznego w kierunku wiatru;
H efektywna wysokość wzniesienia;
x odległość pozioma rozpatrywanego miejsca od wierzchołka grzbietu;
z wysokość nad rozpatrywanym miejscem (wysokość w kalenicy budynku);

Wartości długości efektywnej Le:
Typ stoku (Φ = H / Lu )
Łagodny (0.05 < Φ < 0.3)Stromy (Φ > 0.3)
Le = Lu Le = H / 0.3


Współczynniki s dla klifów i skarp.

kliknij, aby powiększyć obrazek
 UWAGA!!!: jeżeli budynek leży po prawej stronie (jak na rysunku) od osi grzbietu to do obliczeń należy podać wartość 'x' dodatnią. Jeżeli budynek leży po lewej stronie od osi grzbietu to do obliczeń należy podać 'x' ujemną.


 Współczynniki s dla pojedynczych wzgórz i łańcuchów wzgórz.

kliknij, aby powiększyć obrazek
 UWAGA!!!: jeżeli budynek leży po prawej stronie od osi grzbietu to do obliczeń należy podać wartość 'x' dodatnią. Jeżeli budynek leży po lewej (jak na rysunku) stronie od osi grzbietu to do obliczeń należy podać 'x' ujemną.

Zasady wyznaczania współczynnika orografii przez aplikację:
  1. Należy wybrać rodzaj terenu, na którym usytuowany jest budynek.
  2. Należy wybrać elewację narażoną na działanie porywów wiatru.
    1. stok klifów i skarp: współczynnik orografii zostanie uwzględniony dla wszystkich ścian dla przypadku wiatru wiejącego prostopadle do wybranej elewacji.
    2. stok wzniesień i łańcuchów wzgórz: współczynnik orografii zostanie uwzględniony dla wszystkich ścian dla przypadku wiatru wiejącego prostopadle do wybranej elewacji, oraz dla przypadku wiatru wiejącego prostopadle do przeciwleglej elewacji (z uwzględnieniem zmiany wymiaru x oraz paramterów Lu i Ld).
  3. Należy podać odpowiednie wymiary zgodnie z rysunkiem.
WSPÓŁCZYNNIK KONSTRUKCYJNY do góry

charakter współczynnika: pomniejszający wartość sumarycznego ciśnienia działającego na elewację

 Współczynnik konstrukcyjny cscd uwzględnia efekt oddziaływania wiatru wynikający z niejednoczesnego wystąpienia wartości szczytowej ciśnienia na powierzchni konstrukcji (cs) wraz z efektem drgań konstrukcji, wywołanych turbulentnym oddziaływaniem wiatru (cd).

Zgodnie z punktem 6.2 nonrmy PN EN 1991 1-4:2008 współczynnik konstrukcyjny cscd uwzględnia się dla budynków o wysokości powyżej 15 m.

Obliczanie współczynnika konstrukcyjnego cscd wykonuje się zgodnie z procedurą 1 wg normy PN EN 1991 1-4:2008.
Tok obliczeń:
Punkt normy Obliczana wielkość Wzór
F.2. Częstotliwość i okres drgań własnych n1 = h / 76 [hZ]
6.3.2(P) Wysokość odniesienia do obliczeń współczynnika cscd zs = 0.6 × h [m]
B.1. Liniowa skala trubulencji α = 0.67 × 0.05ln(z0) [m]
L(zs) = 300 × (zs / 200)α [m]
4.5. Współczynnik terenu kr = 0.19 × (z0 / 0.05)0.07
4.4. Współczynnik chropowatości cr(zs) = kr × ln(zs / z0)
4.3. Prędkość średnia vm(zs) = vb × cr(zs)
B.2. Częśtotliwość bezwymiarowa fl(zs) = [n1 × L(zs)] / vm(zs)
Bezwymiarowa funkcja gęstości spektralnej mocy SL(zs,n) = (n1 × fl) / [1 + 10.2 × fl(zs)]5/3
4.7. Intensywność turbulencji Iv(zs) = 1 / ln(zs / z0)
B.3. Współczynnik odpowiedzi pozarezonansowej w = (b + h) / L(zs)
B2 = 1 / [1 + 0.9 × w0.63]
B.7. Funkcje admintancji aerodynamicznej ηh = (4.6 × h × fl) / L(zs)
Rh = 1 / ηh - 1 / (2 × ηh2) × (1 - e-2 × ηh)
ηb = (4.6 × b × fl) / L(zs)
Rb = 1 / ηb - 1 / (2 × ηb2) × (1 - e-2 × ηb)
B.6. Współczynnik odpowiedzi rezonansowej R2 = (3.142 × SL(zs,n) × Rh × Rb) / (2 × σs)
B.5. Współczynnik przewyższania ν = n1 × √[R2 / (R2 + B2)]
B.4. Współczynnik wartości szczytowej kp = √[2 × ln(ν × 600)] + 0.6 / √[2 × ln (ν × 600)]
6.1. Współczynnik konstrukcyjny L = 1 + 2 × kp × Iv(zs) × √(R2 + B2)
M = 1 + 7 × Iv(zs)
cscd = L / M

Użyte wartości:
OznaczenieNazwa zmiennej
hWysokość w kalenicy budynku [m]
z0Parametr kategorii terenu
Kategoria 0z0 = 0.003 m
Kategoria Iz0 = 0.01 m
Kategoria IIz0 = 0.05 m
Kategoria IIIz0 = 0.30 m
Kategoria IVz0 = 1.00 m
bWymiar budynku prostopadły do kierunku działania wiatru [m]
σsLogarytmiczny dekremnt tłumienia konstrukcyjnego [-]

LOGARYTMICZNY DEKREMENT TŁUMIENIA σ do góry

Wartość logarytmicznego dekrementu tłumienia σ w podstawowej postaci drgań giętnych można oszacować za pomocą wyrażenia:
σ = σs + σa + σd

gdzie:
σs logarytmiczny dekrement tłumienia konstrukcyjnego,
σalogarytmiczny dekrement tłumienia aeorodynamicznego w podstawowej postaci drgań,
σdlogarytmiczny dekremnt tłumienia wynikający z zastosowania specjalnych urządzeń (masowe tłumiki strojone, zbiorniki z cieczą itd.).


LOGARYTMICZNY DEKREMENT TŁUMIENIA KONSTRUKCYJNEGO

Pole musi zostać wypełnione w przypadku uwzględnienia współczynnika konstrukcyjnego.
W celu wyznaczenia współczynnika konstrukcyjnego należy podać przybliżona wartość logarytmicznego dekrementu tłumienia konstrukcyjnego (σs).

Przybliżone wartości logarytmicznego dekrementu tłumienia konstrukcyjnego w podstawowej postaci drgań, σ s (według tablicy F.2. normy PN EN 1991 1-4:2008) :
Rodzaj konstrukcjiTłumienie konstrukcyjne σs
budynki żelbetowe0.10
budynki stalowe0.05
konstrukcje mieszane żelbet + stal0.08


LOGARYTMICZNY DEKREMENT TŁUMIENIA AEORODYNAMICZNEGO W PODSTAWOWEJ POSTACI DRGAŃ

Wartość σa wyznacza się zgodnie z załącznikiem F.5 normy PN EN 1991 1-4:2008.
W przypadku gdy wartość nie występuje bądź nie jest znana - moźna zostawić puste pole, bądź wpisać wartość 0.

LOGARYTMICZNY DEKREMENT TŁUMIENIA WYNIKAJĄCY Z ZASTOSOWANIA SPECJALNYCH URZĄDZEŃ

Wartość σd wyznacza się zgodnie z załącznikiem F.5 normy PN EN 1991 1-4:2008.
W przypadku gdy wartość nie występuje bądź nie jest znana - moźna zostawić puste pole, bądź wpisać wartość 0.

WYNIKI

 do góry

Wyniki przedstawione są w formie analitycznej (tabele z ostatecznymi wartości obciążeń dla poszczególnych stref) oraz graficznej (wykresy ilustrujące te wartości).

Wyniki przedstawiane są dla wskazanych przez użytkownika (zakładka Dane wejściowe / Dane ogólne - Dla której elewacji przeprowadzić obliczenia ) elewacji. Użytkonwik może wybrać dowolną kombinację elewacji, dla których wyniki zostaną wyświetlone w zakładce wyniki.

Widok zakładki wyniki oraz jej zawartość 1:
  • Wyniki cząstkowe dla elewacji zachodniej
    • Wyniki cząstkowe zawierają zestawienie graficzne i analityczne występujących na niej sił ciśnienia wiatru w zależności od kierunku wiejącego wiatru (pojawiają się zawsze cztery zagnieżdzone zakładki):.
    • Przedstawienie wyników dla - wiatr wieje ⊥ do elewacji zachodniej
      • Zawiera dane wynikające z zakładki Przebieg obliczeń / Obciążenie dla cpe,X - wiatr ⊥ do ściany zachodnej / Wartości zestawieniowe sumarycznego ciśnienia działającego na elewacje / Wartości dla elewacji zachodniej
    • Przedstawienie wyników dla - wiatr wieje ⊥ do elewacji południowej
      • Zawiera dane wynikające z zakładki Przebieg obliczeń / Obciążenie dla cpe,X - wiatr ⊥ do ściany południowej / Wartości zestawieniowe sumarycznego ciśnienia działającego na elewacje / Wartości dla elewacji zachodniej
    • Przedstawienie wyników dla - wiatr wieje ⊥ do elewacji wschodniej
      • Zawiera dane wynikające z zakładki Przebieg obliczeń / Obciążenie dla cpe,X - wiatr ⊥ do ściany wschodniej / Wartości zestawieniowe sumarycznego ciśnienia działającego na elewacje / Wartości dla elewacji zachodniej
    • Przedstawienie wyników dla - wiatr wieje ⊥ do elewacji północnej
      • Zawiera dane wynikające z zakładki Przebieg obliczeń / Obciążenie dla cpe,X - wiatr ⊥ do ściany północnej / Wartości zestawieniowe sumarycznego ciśnienia działającego na elewacje / Wartości dla elewacji zachodniej
  • Wyniki scalone - obwiednia sił dla elewacji zachodniej
    • Wykresy scalone powstają jako obwiednia maksymalnych sił danego typu (parcie/ssanie) jakie występują dla każdego strefy elewacji. Uwaga: należy mieć świadomość, że w niektórzych przypadkach przedstawiona na nim konfiguracja obciążeń na sąsiadujących polach może nie występować w żadnym z przypadków bazowych. Należy wtedy rozpatrzeć każdy z przypadków bazowych, inaczej może dojść do przewymiarowania projektowanego elementu.
gdzie:
1 - pzykładowo wyniki podano dla elewacji zachodniej (założono, że użytkownik w polu Dane wejściowe / Dane ogólne - Dla której elewacji przeprowadzić obliczenia wybrał tylko elewację zachodnią).

Przypisy:



Aplikacja jest narzędziem przeznaczonym do wspierania użytkownika w rozwiązywaniu zadań obliczania obciążeń wiatrem wg PN EN 1991 1-4:2008. Do jej prawidłowej obsługi niezbędna jest znajomość ww. normy. Bez jej znajomości niemożliwa jest prawidłowa interpretacja oraz weryfikacja poprawności otrzymanych wyników. Autorzy Programu nie odpowiadają za konsekwencje błędnego działania Programu, niepoprawnego sposobu wprowadzania danych a także błędnych interpretacji wyników.
Aplikacja została stworzona przez www.ecnormsoft.pl.